*Macedonian version below
When we are trying to explain the poetic space to the urban designer...
When? With what ? How to make the feeling of the poetic closer in order to translate it in the physical form of the city. There are conditions, spatial pictures which stroke us deeply into our inside spaces and remind us of the pre-beginnings, of the condition, the point from which everything started to exist. When I want to explain to myself and to others the poetic of space in regards to designing the city, I try to remember, to find the trace of that place where the city is only beginning to exist, which is to exist by myself in places in which the city doesn’t exist at all.
How to define the territory from landscape to physical form?
When I speak of this process I search for spaces which are more conditions than places.
Björk reminds us in her song Joga :
All these accidents that happen
Follow the dots
Coincidence makes sense only with you
You don’t have to speak
I feel
Emotional landscapes
They puzzle me
The riddle gets solved
At Koh Lanta, island on the west coast of Thailand, I exist, I am experiencing a condition.
We arrive at the beach in the afternoon and we see rocks all over the water. The wish to be at “the dream beach” is sunken in Moon-like landscape. In a few hours the landscape is transformed. In order to be transformed again. And again. During 24h there are two tides, a condition which is well known for waters connected to the ocean. Here, in the condition where there is no sign of the city, you can experience deepest and most sincerely the poetics of space, the poetic ingredients which conceive the hidden gems of the city.
Да се објасни поетското на просторот за урбаниот дизајнер.
Кога ? Со што ? Како да се доближи чувственото за тоа да се преведе во физичка форма во градот. Постојат состојби, слики на простори кои не галат длабоко во нашите сопствени внатрешни простори и не постсетуваат на пра-почетокот, на состојбата, точката од која нештото започнало да постои. Кога сакам да (си) го објаснам поетското на просторот за проектирањето на градот, се обидувам да се потсетам, да најдам трага на она од кадешто градот почнува да постои, односно да постојам во места кадешто градот сеуште не постои.
Како се дефинира територијата од пејсаж до физичка форма ? Кога сакам да зборувам за таков процес наоѓам простори кои се повеќе состојби отколку места.
Бјорк не потсетува во Јога
All these accidents that happen
Follow the dots
Coincidence makes sense only with you
You don’t have to speak
I feel
Emotional landscapes
They puzzle me
The riddle gets solved
Во Ко Ланта, островот на западната страна на Тајланд постојам, доживувам состојба.
Пристигнуваме до плажата попладнето и гледаме карпи насекаде низ водата. Желбата да се биде на “плажата од соништата” е потопена во пејсаж како од Месечината. За неколку часа се менува пејсажот. За да се смени повторно. И повторно. Во текот на еден ден настануваат две плими и осеки, состојба којашто е карактеристична за морињата поврзани со океаните.
Тука, во состојбата кадешто нема ни трага ни глас од градот, најсилно го чувствувам емоционалниот пејсаж кој зборува искрено и длабоко за поетското на просторот, скриениот скапоцен камен во секој урбан простор.
